Het graspad grenst aan de Waterberging Tuil.
Dit gebied ligt wat lager dan de omgeving en is door kades en een sluisje af te sluiten van de aangrenzende poldersloten.
Als wateroverlast dreigt, kan het gebied onder water gezet worden, waardoor het waterpeil in de sloten daalt.
Regenwater dat op een onverharde bodem valt, wordt voor een belangrijk deel in de bodem opgenomen.
Als door terreinverharding het water nog nauwelijks in de bodem kan dringen, stroomt het water direct af naar de sloten. Bij een flinke regenbui kan het peil daarvan snel stijgen en kan wateroverlast ontstaan.
Om dat te voorkomen, worden gebieden aangewezen die voor tijdelijke opvang van het water moeten zorgen: waterbergingsgebieden.
In Tuil werd de aanleg van een dergelijk gebied nodig toen langs de St. Antoniestraat meer kassen gebouwd werden.
Zo houden we ook in Tuil droge voeten.
